فرمول حسابداری چیست ؟

این مقاله به این پرسش که فرمول حسابداری چیست ؟ پاسخ میدهد. همچنین فرمول های لازم برای محاسبه آن را دارید.

فرمول حسابداری: (Accounting Equation) فرمول معادله حسابداری که به عنوان معادله ترازنامه نیز معروف می باشد، شناخته می شود، دارایی ها = بدهی ها + حقوق صاحبان سهام می باشد. این معادله پایه تمامی معادلات حسابداری شناخته شده است. این معادله باید توسط اطلاعات موجود در ترازنامه یک شرکت پشتیبانی می شود. معادله حسابداری پایه و اساس حسابداری دوگانه می باشد زیرا: نشان می دهد که همه دارایی ها با وام گرفتن پول یا پرداخت پول به سهامداران شرکت تأمین می گردد. مانند تمام معادلات ریاضی در معادله حسابداری هم دو طرف تساوی باید با یکدیگر برابر هستند. و این معادله همیشه ثابت می باشد و هیچ چیز دیگری نباید آن را به هم بزند.

ترازنامه نمایش دقیق تر و پیچیده تری از معادله حسابداری هستند و منطبق بر معادله حسابداری است. این نشان می دهد که کل دارایی های یک کسب و کار برابر باشد با کل بدهی ها و حقوق صاحبان سهام. به عبارت دیگر، تمام کاربردهای سرمایه (دارایی ها) برابر با تمام منابع سرمایه می باشد. (بدهی: بدهی ها و حقوق صاحبان سهام)

روش دیگر برای بررسی فرمول حسابداری:

حقوق صاحبان سهام = دارایی ها – بدهی ها، معادله حسابداری را اغلب معادله حسابداری اساسی نام گذاری می کنند. سه عنصر در فرمول معادله حسابداری کدامند نام ببرید؟

فرم حسابداری: دارایی = بدهی + حقوق صاحبان سهام
بنابراین، بیایید نگاهی به همه عناصر معادله حسابداری را در این مقاله همراهی کنید.

درک معادله حسابداری : وضعیت مالی هر کسب و کار، کوچک یا بزرگ، بر اساس دو جزء اصلی ترازنامه ارزیابی می گردد: دارایی ها و بدهی ها. حقوق صاحبان سهام، بخش سوم ترازنامه می باشند، معادله حسابداری نمایانگر نحوه ارتباط این سه جزء مهم با یکدیگر می باشد. معادله حسابداری معادله اساسی حسابداری یا معادله ترازنامه نیز نام دارد. در حالی که دارایی ها منابع ارزشمند تحت کنترل شرکت را بیان می کنند، بدهی ها نشان دهنده تعهدات آن ها می باشد. بدهی ها و حقوق صاحبان سهام نشان می دهد که چگونه دارایی های یک شرکت تامین مالی می گردد.

اگر از طریق بدهی تأمین گردد، به عنوان بدهی نام گذاری می شوند، و اگر از طریق انتشار سهام خالص به سرمایه گذاران تأمین شود، در حقوق صاحبان سهام نشان داده می شود. معادله حسابداری به ارزیابی اینکه آیا معاملات تجاری بوده اند یا توسط شرکت به طور دقیق در دفاتر و حسابهای آن منعکس شده است، کمک بسیار فراوانی می کند.

دارایی ها

اولین قسمت معادله یا فرمول حسابداری دارایی ها می باشد. دارایی ها چیزهایی بسیار با ارزش هستند که متعلق به یک کسب و کار می باشند. دسته های بسیار مختلفی از دارایی های تجاری مشمول: دارایی های بلند مدت، دارایی های سرمایه ای، سرمایه گذاری ها و دارایی های مشهود موجود هستند. آنها با وام گرفتن از وام دهندگان، دریافت پول نقد از صاحبان و سهامداران یا ارائه کالا یا خدمات فراهم می شوند.

دارایی های جاری کسب و کار مشمول: پول نقد و حساب های دریافتی است، در حالی که دارایی های بلند مدت شامل اسناد قابل دریافت هستند. اقلامی مانند تابلو های نقاشی، دارایی و تجهیزات، دارایی سرمایه ای به حساب می آیند. اوراق بهادار متعلق به یک شرکت مانند سهام و اوراق قرضه را سرمایه گذاری نامیده می شود. دارایی های نامشهود موجود در ترازنامه شرکت شامل علائم تجاری، سرقفلی، حق ثبت اختراع و حق چاپ می باشد. در معادله یا فرمول حسابداری ذکر شده است که مقدار دارایی ها باید برابر با بدهی ها به اضافه ارزش سهامدار یا مالک بوده است.

تعهدات

قسمت دوم فرمول حسابداری بدهی ها می باشد، تعهداتی که به شرکتها و افراد دیگر بدهکار هستند، بدهی محسوب می گردد و می توانند در زمره بدهیهای جاری و بلند مدت دسته بندی شوند و قرار بگیرد.

بدهی های جاری در یک ترازنامه، سررسید شده در سال، شامل حساب های قابل پرداخت، دستمزد یا حقوق و دستمزد قابل پرداخت و مالیات های قابل پرداخت می باشد. بدهی های بلند مدت معمولاً مربوط به موسسات و بانکهای وام دهنده میباشد و شامل اسکناس های قابل پرداخت و احتمالاً درآمد بدون عایدی، شناخته شده هستند. درآمد کسب نشده از پولی که هنوز برای خدمات یا محصولی که هنوز تحویل نگرفته اید دریافت کرده اید، تعهدی نام دارد.

حقوق صاحبان سهام

قسمت سوم معادله یا فرمول حسابداری حقوق صاحبان سهام می باشد. درآمدی که سهامدار شرکت می تواند پس از پرداخت بدهی ادعا کند حقوق صاحبان سهام می باشد، حقوق صاحبان سهام برابر است با کل دارایی های یک شرکت منهای کل بدهی های آن این را می توان در ترازنامه یافت و یکی از مهمترین معیارها برای ارزیابی سلامت مالی یک شرکت برای تحلیلگران شناخته شده است. سهامداران ارزش خالص یا دفتری یک شرکت یا کمپانی را نشان می دهند.

محدودیت های فرمول حسابداری

اگرچه ترازنامه همیشه متعادل است، معادله حسابداری اطلاعاتی در مورد عملکرد خوب یک شرکت به سرمایه گذاران را اصلا ارائه نمی دهد. در عوض، سرمایه گذاران باید اعداد و ارقام را تفسیر می کنند و خود تصمیم بگیرند که آیا شرکت دارای بدهی های بسیار زیاد یا بسیار اندک، دارایی های شرکت کافی یا شاید دارایی های شرکت خیلی نمی باشد، یا این که به درستی برای تأمین رشد بلندمدت هزینه های شرکت را تامین مالی می نمایند.

حسابداری بخش بسیار مهمی از اداره یک کسب و کار میباشد. اما، هرگز به این بدان معنا نیست که شما باید حسابدار باشید تا اصول اولیه را درک نمایید. بخشی از اصول این است که چگونه دارایی های خود را پرداخت می نمایید با بدهی تأمین می شود یا با سرمایه پرداخت می شود. برای مشاهده تفاوت از معادله حسابداری استفاده نمایید

معادله حسابداری برای چه مواردی استفاده می گردد؟
در سیستم گزارشگری مالی، یکی از صورتهای مالی (ترازنامه) همچنان نقشی بسیار اساسی را ایفا می کند و کاربردهای بسیار مهمی دارد. ترازنامه، قبل از هر چیز، مالکان را با مدیریت، وضعیت دارایی یک نهاد اقتصادی آشنا می کند. آنها از ترازنامه می فهمید که مالک چه چیزهایی را دارد، یعنی کمیت و کیفیت منابع شرکت که شرکت می تواند در اختیار بگیرید و چه کسانی در ایجاد این منابع دخیل می باشند.
ثانیاً، با توجه به ترازنامه، مشخص می گردد که آیا شرکت قادر خواهد بود تعهدات خود را نسبت به اشخاص ثالث (سهامداران، سرمایه گذاران، طلبکاران، خریداران، فروشندگان و غیره) به زودی پوشش دهی می کند یا خیر. ثالثاً، محتوای اقلام سرمایه و بدهی امکان استفاده از آن را برای کاربران داخلی و خارجی فراهم می آورد. به عنوان شکل اصلی گزارشگری مالی، ترازنامه به شما امکان می دهد ترکیب و ساختار دارایی های یک شرکت، نقدینگی و گردش دارایی های جاری، در دسترس بودن حقوق صاحبان سهام و بدهی ها، وضعیت و پویایی مطالبات و بدهی ها و همچنین اعتبار و قابلیت پرداخت بدهی یک شرکت را با دقت بسیار زیادی تعیین کنید.