با توجه به محاسبه مالیات بر ارزش افزوده از هر چهار روش تفریقی و تجمعی مستقیم و غیرمستقیم، می توان نتیجه گرفت که در هر چهار مورد، برای میزان مالیات بر ارزش افزوده پاسخ یکسان به دست می آید.

اما از آنجایی که روش تفریق غیرمستقیم امکانات بیشتری را برای مستندسازی فعالیت ها در اقتصاد فراهم می کند، معمولاً در کشورهایی که از اقتصاد زیرزمینی رنج می برند، برای مقابله با آن استفاده می شود.

روش تفریقی غیر مستقیم پایه های مالیاتی (روش صورتحساب)

روش تفریق غیرمستقیم در ادبیات مالیات بر ارزش افزوده به «فاکتور» معروف است. یعنی در این روش هر شرکتی:

• در هنگام خرید نهاده های مشمول مالیات: علاوه بر قیمت مواد اولیه، حاصل ضرب نرخ مالیات بر ارزش افزوده در قیمت کالای خریداری شده به فروشنده پرداخت می شود. (اعتبار مالیاتی)
• در زمان فروش: علاوه بر قیمت کالای مشمول مالیات، حاصل ضرب نرخ مالیات بر ارزش افزوده در قیمت کالای فروخته شده از خریدار اخذ می شود.
• در پایان هر دوره مالیاتی: (دوره مالیات بر ارزش افزوده) فروشنده مابه التفاوت مالیات بر ارزش افزوده پرداخت شده در زمان خرید مواد اولیه و مالیات بر ارزش افزوده اخذ شده در زمان فروش محصولات را به صورت دوره ای پرداخت می کند (مثلاً هر سه ماه یکبار) به سازمان امور مالیاتی می پردازد.

در این روش مالیات بر ارزش افزوده پرداختی بابت خرید به عنوان اعتبار مالیاتی برای شرکت در نظر گرفته می شود. سازوکار اعتباری مربوط به مالیات بر ارزش افزوده به این صورت است که از مالیات دریافتی بابت فروش کالا و خدمات می توان مالیات بر ارزش افزوده پرداختی جهت خرید یا وارد کردن مواد و لوازم مربوط به فعالیت اقتصادی را کسر نمود.

به این ترتیب، عملاً شخصی که مشمول مالیات بر ارزش افزوده می شود، می تواند در اظهارنامه مالیاتی مربوط، منظور اعتبار (کسر) باشد.

بیشتر بخوانید پایه مالیاتی چیست؟ : خدمات حسابداری در اصفهان